In Nederland is hij wellicht niet zo bekend, maar in Wenen is hij een ster in wording: Adrian Eröd. De Oostenrijkse bariton heeft onlangs Schuberts populaire liederencyclus Winterreise op cd gezet. Een subtiele interpretatie – aan te raden voor wie eens wat van de zanger wil horen.

Adrian Eröd is een jonge, succesvolle bariton. Hij debuteerde in 2001 bij de Wiener Staatsoper en is daar sindsdien zeer frequent te zien. Zijn recente optredens in verschillende Wagner-opera’s werden lovend ontvangen en leverden hem een contract bij de befaamde Bayreuther Festspiele op, waar hij deze zomer te zien is in Die Meistersinger von Nürnberg.

Eröd nam samen met pianist Eduard Kutrowatz in mei 2010 de liederencyclus Winterreise van Schubert op in (grappig genoeg) het Franz Liszt Zentrum in Raiding, Oostenrijk. Het label Gramola bracht de opname eind vorig jaar uit op cd.

Als je op een website als bol.com een opname zoekt van Winterreise, krijg je al snel zo’n zeventig treffers. De website van het Britse Schubert Institute noemt zelfs meer dan 400 opnamen. Winterreise is dan ook één van de meest uitgevoerde en opgenomen liederencycli. Zangers met de meest uiteenlopende stemsoorten hebben zich aan de compositie gewaagd.

Ik ken te weinig van deze opnames om te kunnen zeggen of Eröds versie bij de top hoort. Op zichzelf bekeken vind ik zijn vertolking echter zeer bekwaam en aansprekend.

Zijn bariton heeft een naturel en direct timbre, waarmee hij gedragen de 24 melancholische gedichten van Wilhelm Müller zingt. Zijn laagte vind ik erg fraai. Zijn hoge noten klinken in de pianopassages soms wat moeizaam, maar als hij ervoor gaat, zijn ze prachtig. Vol en donker.

Eröd moet het niet hebben van heftige expressie, het zijn vooral de bedroefde, zwaarmoedige toon in zijn stem en de treffende verschillen in zijn dynamiek die de liederen lading geven. Een subtiele interpretatie, die mijns inziens de liederen van Schubert prachtig uit de verf laat komen.

‘Wasserflut’ kleurt hij bijvoorbeeld zonder te overdrijven of te forceren met een diepe ernst en de mengeling van somberte en rust in ‘Das Wirtshaus’ is ontroerend. Een sfeer die hij herhaalt in het slotlied, ‘Der Leiermann’. Het is zo’n einde waar je enkel met een diepe zucht op kunt antwoorden.

Met de zonnige dagen van de laatste tijd is de winterse depressiviteit van Winterreise wellicht niet waar je op zit te wachten, maar toch: wie Eröd wil bewonderen (en ik houd je niet tegen) heeft aan deze opname een goede.