De één na laatste voorstelling van het jaarlijkse Münchner operafestival was een reprise van Don Carlo in een productie van de Duitse regisseur Jürgen Rose uit 2000. Met geweldige zangers in alle gelederen werd het een voorstelling op topniveau.

Het was een aangename avond, de première van Nabucco bij de Deutsche Oper Berlin, afgelopen zondag. Niet opwindend, niet irriterend, niet spannend, niet belachelijk. Aangenaam.

De affiches met de jonge, trendy motieven bedriegen: de eerste nieuwe productie van het jaar bij de Deutsche Oper Berlin, Verdi’s Don Carlo, biedt het publiek niets nieuws. In het algemeen niet en al helemaal niet in Berlijn. Een koude start van het nieuwe seizoen.

Mezzosopraan Anna Smirnova debuteerde zondag bij de Deutsche Oper Berlin als Lady Macbeth in Verdi’s Macbeth. Een geslaagde grensoverschrijding naar het sopraanrepertoire, in een enscenering waarin de grenzen juist niet willen wijken.

Je zou denken dat het bijzondere er na een paar keer wel af is, maar nee: het fenomeen ‘opera in de bioscoop’ blijft me verbazen. Dit keer met Don Carlo, rechtstreeks uitgezonden vanuit New York. Een avond van zeldzaam hoog niveau. Zo mooi kan opera zijn.