BinnenkortBuitenlands nieuwsNieuws

Tristan opent ook seizoen Vlaamse Opera

Net als de Nationale Reisopera opent de Vlaamse Opera volgend weekend zijn seizoen met een productie van Tristan und Isolde. Geregisseerd door Stef Lernous gaat de Wagner-opera op 21 september in Antwerpen in première.

Affiche van Tristan und Isolde (beeld: Annemie Augustijns).
Affiche van Tristan und Isolde (beeld: Annemie Augustijns).

Tristan und Isolde is een opera met ‘bovenaardse hartstocht’, aldus de Vlaamse Opera. “Richard Wagner schiep een bijzondere muzikale taal, die de grenzen van de muziek van zijn tijd ver oversteeg. Zijn compositie beweegt zich op de grenzen van de tonaliteit en opende de poort naar een moderne klankwereld. Tristan en Isolde krijgen zo in de muziek de ruimte en intensiteit om zich uit te leven.”

Die muziek wordt vanaf 21 september in Antwerpen en vanaf 17 oktober in Gent tot leven gebracht door Vlaamse Opera-chef Dmitri Jurowski. Het wordt voor hem de eerste volledige Wagner die hij bij het Vlaamse operahuis dirigeert.

Tenor Franco Farina, die zich sinds kort aan het grote Duitse repertoire waagt, zingt de rol van Tristan, met uitzondering van de twee voorstellingen waarin Andreas Schager de partij zingt. Tegenover Farina staat Lioba Braun, die onder meer al in Bayreuth Wagner stond te zingen. Zij wordt tijdens één voorstelling vervangen door Marion Ammann.

Bas Ante Jerkunica – geen onbekende in Antwerpen en Gent – zingt de rol van König Marke. Verder staan Martina Dike, Martin Gantner, Christopher Lemmings, Stephan Adriaens en Simon Schmidt op het toneel.

De regie is in handen van Stef Lernous, artistiek leider van het theatercollectief Abattoir Fermé. Van hem mag de bezoeker “donkere, groezelige esthetiek” verwachten, zegt de Vlaamse Opera. “Lernous is berucht om zijn fascinatie voor de donkere kantjes van de mens en zijn spel met realiteit en verbeelding. Een ongewone, maar passende match voor het Tristanverhaal, waarin de nacht een centrale rol speelt.”

Tristan und Isolde gaat op 21 september in première in Antwerpen en is daar zes keer te zien. Van 17 tot en met 26 oktober staat de productie vier avonden in Gent.

Zie voor meer informatie de website van de Vlaamse Opera.

Vorig artikel

Angela Gheorghiu soleert in Concertgebouw

Volgend artikel

Het seizoen van: Gable Roelofsen

De auteur

Jordi Kooiman

Jordi Kooiman

Jordi Kooiman is journalist en muziekliefhebber. Hij richtte in januari 2009 Place de l'Opera op en leidt sindsdien het magazine.

5Reacties

  1. Olivier Keegel
    24 september 2013 at 15:01

    AMOP meldt over Stef Lernous: “The director of Tristan und Isolde in Antwerp admits on his Blog that he does not speak German, has never seen an opera and can’t read a score. He furthermore is proud that he received boos. Ideal, isn’t it? And what does the opera house in Antwerp say if one complains? You must come to see it. Lol!”

    https://www.facebook.com/pages/Against-Modern-Opera-Productions/146292958770872?hc_location=stream

  2. Loesje
    24 september 2013 at 15:24

    In de vooraankondiging stond op de site van de Vlaamse Opera het volgende:
    Richard Wagner schiep voor deze bovenaardse hartstocht een bijzondere muzikale taal, die de grenzen van de muziek van zijn tijd ver oversteeg. Zijn compositie beweegt zich op de grenzen van de tonaliteit en opende de poort naar een moderne klankwereld. Tristan en Isolde krijgen zo in de muziek de ruimte en intensiteit om zich uit te leven. De thematiek is voer voor ‘koning van de duisternis’ Stef Lernous. De artistiek leider van theatercollectief Abattoir Fermé past voor het eerst zijn donkere, groezelige esthetiek toe op het grote operarepertoire en waagt zich aan Wagner.

    Het gezelschap van deze koning van de duisternis zegt over zichzelf:
    Abattoir Fermé maakt hedendaagse theatercreaties vanuit een diepmenselijke fascinatie voor ‘de wereld achter het bekende’. In ieder mens en in elke cultuur schuilen abjecte werelden, fundamentele angsten en verborgen fantasieën die worden gerationaliseerd of vergeten. Abattoir Fermé vindt zijn urgentie in het aan de oppervlakte brengen van deze thema’s en in het omarmen van ‘het verschrikkelijke’. Een productie van Abattoir Fermé geeft inkijk in een bijzonder universum dat, hoe donker en verstoord ook, veel gemeen heeft met ‘de echte wereld’.

    Het gezelschap creërt werk met een hypervisuele beeldtaal en veel theatrale verbeeldingskracht. Het gezelschap wisselt tekstloze theaterproducties af met muziektheater, tekstcreaties, dansanter werk, monologen, figurentheater of opera. Soms kriebelt het zelfs richting televisie, kortfilm of concert. Eigen creaties vormen de hoofdmoot, maar evengoed neemt het gezelschap graag bestaand repertoire onder handen.

    Als je zoveel te bieden hebt, wie heeft het dan nog over een gebrek aan beheersing van de Duitse taal of onvermogen een partituur te kunnen lezen? 🙂

  3. Olivier Keegel
    27 september 2013 at 22:07

    ALS JE ZOVEEL TE BIEDEN HEBT…

    Ja, dat overschrijven valt nog niet mee! Ik weet er alles van, maar ik heb tenminste nog aanhalingstekens gebruikt. Om het een beetje zuiver te houden…

    Je moet over een geweldige hoeveelheid humor (maar ik vrees: verontrustende onnozelheid) beschikken om, na deze meelijwekkende woordenbrij van Vlaamse Opera en het regisseursventje zelf, te kunnen opmerken: “Als je zoveel te bieden hebt, wie heeft het dan nog over een gebrek aan beheersing van de Duitse taal of onvermogen een partituur te kunnen lezen?”

    “Als je zoveel te bieden hebt”… Hilarisch! Chapeau! Theater van de Lach revisited…

    Toch nog even, gewoon voor mijn eigen plezier, even een top-3 van “als je zoveel te bieden hebt”:

    Op 3 staat voor mij: “Een diepmenselijke fascinatie voor ‘de wereld achter het bekende’.” (Won het net van “hypersensuele beeldtaal”; die krijgt de publieksprijs.)
    Ik ben erg onder de indruk van het adjectief “diepmenselijke” in “diepmenselijke fascinatie”. BETEKENT het ook iets? Nee, dat niet, maar qua marketing (formuleer zo deftig, onbegrijpelijk en onzinnig mogelijk, en Gij zult geprezen worden) een absolute vondst!

    Op 2: De “abjecte werelden, fundamentele angsten en verborgen fantasieën die worden gerationaliseerd of vergeten”.
    Abjecte werelden die worden vergeten… Wie kent ze niet, de plaag van Onze Tijd!

    En op 1: Het indrukwekkende “Soms kriebelt het zelfs richting televisie, kortfilm of concert.”
    Subliem! Je vraagt je aanvankelijk even af wat “het” is, maar dat het “richting televisie kriebelt” is geweldig nieuws voor televisiekijkers, kortfilmkijkers (een vaak vergeten groep) en concertbezoekers.

    Kijk alleen eens naar deze top drie, en je weet één ding heel erg zeker: als je zoveel te bieden hebt, hoef je als operaregisseur inderdaad niets van opera te weten. De taal van het libretto beheersen? Overbodige ballast. Als je maar over een “diepmenselijke fascinatie” beschikt…

    Noten kunnen lezen? Absoluut overbodig voor iemand die een opera regisseert. Als je maar een eind weg kunt lullen. Met andere woorden: Willempie hoor je overal, Willempie is een raar geval!

    Als je zoveel te bieden hebt…..

    Nu de vervanging van Pierre Audi aanstaande is, heb ik het idee dat we het zo briljant geschetste en superieur onderbouwde) “Als je zoveel te bieden hebt”-criterium als leidend principe moeten aanhouden bij het zoeken naar een nieuwe intendant.

    André Rieux valt af, want die-ken-notu-lesu.

    Rudi Carrell valt ook af, want die-ken-Duits, en is bovendien dood.

    Ik denk zelf aan Tatjana Šimić, DIE HEEFT VEEL TE BIEDEN! Of zou zij onder het pseudoniem Loesje aan een sterk staaltje zelfpromotie hebben bezondigd? Om een beetje te slijmen bij de de kortfilmkijkers?

  4. Loesje
    28 september 2013 at 06:18

    Olivier, ik had toch echt verwacht dat het gebruik van een emoticon aan het einde afdoende zou zijn om te verduidelijken dat een en ander volstrekt sarcastisch bedoeld was. Wat mij betreft had dat Slachthuis maar beter gesloten kunnen blijven.
    Overigens vind ik uw inhoudelijk bijdrage wel erg geslaagd. Maar nee, Tatjana is iemand anders.

  5. Olivier Keegel
    28 september 2013 at 09:36

    Wat een opluchting, mevrouw Loesje! Maar het moet mij wel van het hart dat het plaatsen van een simpele emoticon niet aan de vereisten voldoet van een adequate, bijtend sarcastisch GESCHREVEN tekst. En dat geldt bij uitstek voor u, mevrouw Loesje, u heeft zich immers, als ik mij goed herinner, meermaals een fervent aanhangster van de dwaalleer der “moderne” operaregie en de bijbehorende verbale humbug betoond? En hoe komt u erbij dat het slachthuis beter gesloten had kunnen blijven? Bij mij staat het slachthuis ALTIJD open (iedereen zijn hobby, tegenwoordig “passie” geheten), net als in de Rooms-Katholieke kerken vroeger: iedereen altijd welkom! Hoe dan ook, onder het motto Beter ten Halve Gekeerd dan ten Hele Gedwaald, wil ik de newborn Loesje 2.0 van harte welkom heten in de kringen van weldenkende operaliefhebbers. Om alle kou helemaal uit de lucht te halen, toch nog één kleine correctie. U stelt: “Tatjana is iemand anders”. Hier dwaalt u. U bent Tatajana wél. Iets afspreken?