Achtergrond

De wereld in 40 operahuizen: Wenen

Wat rond 1600 in Italië begon, is inmiddels een mondiaal fenomeen. Opera, je vindt het bijna overal. In een tamelijk roekeloze trip over de wereld worden veertig willekeurige operahuizen uitgelicht, met een kiekje en een praatje. In deel 39 de Wiener Staatsoper.

Op weg naar het eindstation maken we nog één stop. En bepaald geen onbelangrijke: de legendarische Wiener Staatsoper.

Het gebouw
De Wiener Staatsoper is één van de bekendste operahuizen ter wereld. Het ligt in het hart van Wenen en werd ontworpen door de Weense architecten August Sicard von Sicardsburg en Eduard van der Nüll. De eerste ontwierp de structuur van het huis, de tweede het interieur.

Het theater werd op 25 mei 1869 geopend met een voorstelling van Mozarts Don Giovanni, in de aanwezigheid van keizer Franz Joseph en keizerin Elisabeth (Sissi).

In 1945 werd het operahuis grotendeels verwoest door een Amerikaans bombardement. In twee tijdelijke onderkomens werden de geplande voorstellingen voortgezet, terwijl er een groots en duur reconstructieproject werd opgezet om de Staatsoper in haar oude glorie te herstellen. Pas in 1955 werden die herstelwerkzaamheden afgerond.

De Staatsoper biedt ruimte aan 2284 toeschouwers, waarvan 1717 kunnen zitten en 567 moeten staan. De staplaatsen, die kort voor elke voorstelling in de verkoop gaan, zijn beroemd en trekken vaak doorwrochte operafans, die luidruchtig laten horen wat ze van de producties vinden.

Het gezelschap
De Wiener Staatsoper is ook de naam van het gezelschap dat in het beroemde gebouw opera’s produceert. De Staatsoper kent een rijke geschiedenis, waarin grote namen als Gustav Mahler, Richard Strauss, Karl Böhm en Herbert von Karajan belangrijke, leidende rollen hebben gespeeld.

De Staatsoper was niet direct na de opening in 1869 populair, maar bouwde in de eerste paar decennia een goede naam op. Het operahuis beleefde hoogtijdagen onder Gustav Mahler, die het huis van 1897 tot 1907 leidde.

Niet lang daarna grepen de nazi’s de macht. Veel werknemers van het operahuis werden vervolgd en soms zelfs vermoord. Ook werden er vele componisten in de ban gedaan.

De Staatsoper hernam zich echter weer na deze zwarte bladzijde en groeide door tot de top der operahuizen. Naar eigen zeggen heeft het zelfs het grootste repertoire van hen allemaal.

De huidige leiding is in handen van Dominique Meyer en muzikaal directeur Franz Welser-Möst, die in september 2010 aantrad.

Seizoen 2010/2011
Over een groot repertoire gesproken: de Staatsoper heeft tot het einde van dit seizoen (juni) nog 26 verschillende opera’s op het programma staan. Daaronder een volledige Ring des Nibelungen en véél klassieke titels.

Het hele rijtje luidt als volgt: La Sonnambula, Aida, Elektra, Arabella, Madama Butterfly, Anna Bolena, Das Rheingold, Die Walküre, L’Elisir d’amore, Siegfried, Götterdämmerung, Tosca, Faust, Parsifal, Nabucco, Donn Giovanni, Jenufa, L’Italiana in Algeri, Manon, Simon Boccanegra, Salome, Evgeni Onegin, Die Zauberflöte, Katja Kabanova en Cavalleria Rusticana/Pagliacci.

Uiteraard staan er vele grote namen op de affiches. Een handgreep: Agnes Baltsa, Fiorenza Cedolins, Anna Netrebko, Elina Garanca, Ildebrando D’Arcangelo, Roberto Alagna, Waltraud Meier, Leo Nucci, Maria Guleghina, Michele Pertusi, Klaus Florian Vogt en José Cura. Vermeldswaardig is ook het optreden van Barbara Haveman als Tosca in april.

Zie voor meer informatie: www.wienerstaatsoper.at.

De reis tot nu toe
Amsterdam
Hamburg
Kopenhagen
Oslo
Stockholm
Helsinki
Tallinn
Riga
Vilnius
Warschau
Minsk
Moskou
Peking
Tokio
Hongkong
Wellington
Sydney
Kuala Lumpur
Hanoi
Mumbai
Ankara
Tel Aviv
Cairo
Kaapstad
Buenos Aires
São Paulo
Caracas
San José
Mexico City
New York
Toronto
Reykjavik
Glasgow
Londen
Lissabon
Barcelona
Parijs
Zürich

Vorig artikel

Arabella achter een glazen wand

Volgend artikel

NTR Podium belicht Matinee Parsifal

De auteur

Jordi Kooiman

Jordi Kooiman

Jordi Kooiman is journalist en muziekliefhebber. Hij richtte in januari 2009 Place de l'Opera op en leidt sindsdien het magazine.