Nog nooit kende het International Opera Festival Miskolc zoveel problemen als dit jaar, uitgerekend haar tienjarig jubileum. Maar de misère kreeg het eigenzinnige operafestijn niet klein. De programmering was origineel als altijd en de kwaliteit zeker niet wat je zou verwachten bij een industriestad in Hongarije. Hulde.

Normaliter kenmerkt de première van een hedendaagse opera zich door een legere zaal, een lauwer publiek en een korter applaus. Hoe anders verging het A Dog’s Heart van Alexander Raskatov tijdens haar vuurdoop, gisteravond (7/6) bij De Nederlandse Opera. De opera werd met luid gejuich ontvangen. Ook door mij.

Hoewel de ZaterdagMatinee van 5 juni geplaagd werd door afzeggingen en programmawijzigingen, was het er eentje om nooit te vergeten. Elzbieta Szmytka blonk uit in Szymanowski’s Stabat Mater, Isabel Bayrakdarian was adembenemend in Górecki’s derde symfonie.

Het Rotterdams Philharmonisch Orkest voerde gisteravond (4/6) twee Franse werken op: een ‘scène lyrique’ van Debussy en een ‘tragédy lyrique’ van Poulenc. Over ‘lyrique’ dus niets te klagen, zeker niet met de sublieme Yannick Nézet-Séguin op de bok. Wat ik echter miste, was pijn en leed.

De controversiële regisseur Olivier Py heeft op stijlvolle wijze zijn debuut gemaakt in Nederland. De Fransman maakte van Benjamin Brittens ‘kerkparabel’ Curlew River een diepgaande, mystieke voorstelling. Met dank ook aan de uitstekende uitvoerenden.