Het speelde zich af in het Amsterdams Concertgebouw, in de NTR ZaterdagMatinee. Maar ik deed mijn ogen dicht en stelde mij het Festspielhaus te Bayreuth voor. Daar klonk in 1876 Das Rheingold. Ik hoorde de magische ontwikkeling vanuit het Es-akkoord. Dat moet toen een sensatie zijn geweest. En dat was het ook zaterdagmiddag, toen Das Rheingold werd uitgevoerd op instrumentarium zoals Wagner voor zich had in 1876.

Dame Sarah Connolly wisselde op 17 november de pet van juryvoorzitter bij het Internationaal Vocalisten Concours voor haar avondjurk. Met pianist Joseph Middleton brak ze in het Muziekgebouw aan ’t IJ een gloedvolle lans voor landgenoten, maar toonde ook meesterschap in vertrouwder liedrepertoire.

Kinderstemmen overheersten royaal het geroezemoes voorafgaande aan de première van Hoe Anansi the stories of the world bevrijdde. De grote zaal van Nationale Opera & Ballet zat zaterdagavond tot de nok vol voor een sprookje over een Afrikaanse spin. Zowel leerzaam als onderhoudend amusement.

Het Zwaard van Damocles hing vrijdagavond vervaarlijk boven de première van Roméo et Juliette. Tot grote opluchting van Opera Zuid viel het niet. De theaters mogen open blijven en de geplande voorstellingen van Gounods liefdesopera kunnen gewoon doorgaan. Maar goed ook: de nieuwe productie streelt oor en oog.

Donker, grauw en kil. De reprise van Claus Guths Don Giovanni bij De Nationale Opera in Amsterdam is geen opbeurende vertoning. Jérémie Rhorer maakt op de bok voor het Nederlands Kamerorkest veel goed.