In de herfstige entourage van verkleurende bossen begon afgelopen weekeinde het vijfde Internationaal Lied Festival Zeist. De opening in de akoestisch uitstekende kerkzaal van de Evangelische Broedergemeente was ook optisch perfect. De volkomen witte inrichting biedt optimale concentratie op zoiets intiems als het lied.

Hoewel minder reislustig dan collega Händel was Telemann een Europeaan in hart en nieren. Met René Jacobs op de bok raasde zijn drietalige stijlmelange-opera Orpheus als een trein door de NTR ZaterdagMatinee van 23 oktober. Gewaagde muzikale vrijheden en kwinkslagen in de semi-enscenering stonden pure ontroering niet in de weg.

Nieuw en jong publiek, daar streven opera-instellingen naar. De leeftijdsgroep die woensdag de Boekmanzaal in Nationale Opera & Ballet vulde was wel wat aan de jonge kant, zo tussen de 3 en 10 jaar, maar De Nationale Opera en Opera Zuid leggen in ieder geval een mooie basis met Een lied voor de maan.

Het zit de intendant van de Munt niet mee. Peter de Caluwe wilde vorig jaar de vergeten Vlaamse opera De Kinderen der Zee van Lodewijk Mortelmans laten herleven, maar de coronaperikelen verhinderden dat. Afgelopen weekeinde vond dan toch de historische herneming plaats, maar zonder de koren. Diverse besmettingen in het vocale ensemble zetten een streep door die passages.

Het verrast hoe de coronaperikelen leiden tot creatieve oplossingen. Het Orkest van de Achttiende Eeuw zette het plan voor een complete Zauberflöte om in een spectacle coupé van aria’s uit Mozarts sprookjesopera gecombineerd met scènes uit het Singspiel Der Schauspieldirektor. Al naar gelang de omstandigheden in te korten of uit te breiden tot een volle avond, zoals dinsdag in het Amsterdams Concertgebouw.