BarokOpera Amsterdam heeft een traditie van authentieke muziek bij eigentijdse muziektheatervoorstellingen. De nieuwste is een uitgebreide versie van Dido and Aeneas van Henry Purcell. Het vervolg bleek in veel opzichten spannender. Er is leven in het dodenrijk na Dido’s Lament.

Barokopera Amsterdam heeft zijn Purcell Gala uit 2009 een voortreffelijk vervolg gegeven, dat woensdagavond in première ging in De Flint in Amersfoort. Op pientere wijze smeedden regisseur Sybrand van der Werf en artistiek leider Frédérique Chauvet een kleine tien Purcell-werken aaneen tot een vlotte, geestige voorstelling.

Barokopera Amsterdam heeft haar tienjarig jubileum afgetrapt met een Mozart-meesterwerk in kameroperaformaat: Le nozze di Figaro, maar dan als eigentijds muziektheater. Het idee is leuk, maar door een gebrek aan vaart en muzikale kracht kan het me niet overtuigen.

Het jubilerende Barokopera Amsterdam voert in december en januari Le nozze di Figaro van Mozart op. Maar niet op de geijkte manier. Regisseur Sybrand van der Werf geeft een andere draai aan het verhaal en het meesterwerk is muzikaal teruggebracht tot kameroperaformaat.