Achtergrond

Youtube-portret: Vesti la giubba

Het is één van de bekendste en krachtigste aria’s uit het operarepertoire: ‘Vesti la giubba’ uit Pagliacci van Leoncavallo. Vele tenoren brachten er het publiek mee in tranen. Een portret in beeld van verismo op z’n best. Met dank aan Youtube.

Franco Corelli als Canio.

Wanhoop, verdriet, pijn, woede, wraakzucht: het zit allemaal besloten in de beroemde tweeëneenhalve minuut muziek die Leoncavallo in zijn grote hit Pagliacci schreef. De aria behoort zeker tot de operafragmenten die de tand des tijds met gemak zullen doorstaan.

De aria volgt na een scène waarin de clown Canio ontdekt dat zijn vrouw Nedda hem ontrouw is. Canio moet zich klaarmaken voor de voorstelling van die avond, waarin hij samen met zijn vrouw zal spelen, maar hij kan zich er amper toe zetten.

‘Vesti la giubba’, zingt hij, ‘doe je kostuum aan’. De mensen betalen om hem te zien lachen. Geen nood en tranen, humor moet hij brengen. Maar ‘de zorgen die zijn hart vergiftigen’ leiden uiteindelijk tot de hartverscheurende uitroep ‘Ridi, Pagliaccio’ (Lach, Pagliaccio).

Voor een tenor is het een aria bij uitstek om het publiek recht in het hart te raken en zo dus succes te oogsten. Vele tenoren deden dat ook. Te veel om in een Youtube-portretje allemaal te behandelen. Hieronder een impressie van de vertolkingen van zes beroemde tenoren uit verleden en heden.

Allereerst een versie van Enrico Caruso, uit 1907. Eén van zijn opnamen van ‘Vesti la giubba’ werd meer dan een miljoen keer verkocht.`

 

Canio was één van de belangrijke rollen uit de carrière van Franco Corelli. Hieronder zingt hij de aria in een uitzending van de Rai in 1954. De scène waarin hij de ontrouw van zijn vrouw ontdekt, gaat eraan vooraf.

Hieronder de vertolking die Mario Lanza in 1959 gaf van de aria, uit de film For The First Time. Het was de laatste film die de Hollywood-ster/operazanger maakte.

De Amerikaanse tenor Richard Tucker besloot de rol van Canio aan het einde van zijn carrière nogmaals te gaan zingen in een productie van Franco Zeffirelli. Hij was toen, 1970, al bijna 60 jaar. Hieronder zingt hij de aria in die productie.

Hieronder de aria uit de mond van Plácido Domingo, tijdens een Zeffirelli-productie in de jaren tachtig in Milaan.

Tot slot de vertolking van een ander lid van ‘The Three Tenors’: Luciano Pavarotti.

Vorig artikel

Kurzak onweerstaanbaar in Chopins liederen

Volgend artikel

DNO herhaalt Lehnhoffs Turandot

De auteur

Jordi Kooiman

Jordi Kooiman

Jordi Kooiman is journalist en muziekliefhebber. Hij richtte in januari 2009 Place de l'Opera op en leidt sindsdien het magazine.

1 Reactie

  1. 30 april 2010 at 16:15

    lol sweet stuff man.