De cast is uitstekend en de enscenering intrigerend, maar dé reden om naar Orlando te gaan is het Combattimento Consort Amsterdam. Onder leiding van Jan Willem de Vriend geeft het ensemble een bevlogen, haarfijne uitvoering van Händels opera.

Er wordt heel wat gegrapt, gegrold, gedanst en gedold in de Blauwbaard-parodie Barbe-Bleue. En hoe kan het ook anders, met grappentapper Offenbach als auteur. Opera Zuid heeft de Franse meester goed verstaan en een op en top burleske ‘opéra bouffe’ gecreëerd. Chapeau!

Volgende week presenteert De Nederlandse Opera een nieuwe productie van Platée. Van de opera van Rameau bestaan amper opnamen. Gelukkig is de dvd die er is meer dan voortreffelijk.

Broek of rok, Joyce DiDonato overtuigt. De Amerikaanse mezzo kruipt op haar nieuwe album Diva, Divo in de huid van zeven operahelden en zeven operaheldinnen. Als een kameleon meet ze zich telkens weer de juiste kleur en toon aan. Voortreffelijk.

Op een hoogtepunt eindigt Internationale Opera Producties haar seizoen naar mijn idee niet. Het gezelschap sluit af met Verdi’s schitterende Nabucco, maar ondanks vlagen van muzikale schoonheid vind ik de productie te statisch en te mat.