Het Luxor Theater Venray heeft de maand juni uitgeroepen tot operamaand. In het theater worden drie topproducties van opera’s uitgezonden op het witte doek. Niet alleen producties van de Metropolitan Opera in New York, maar ook van het Royal Opera House.

Al sluiten de operahuizen bij het ontluiken van de zomer hun deuren, het gezang verstompt niet. In tal van steden in de wereld kan men zich laven aan grootse operafestivals. Als handreiking een serie met diverse operafestijnen in Europa. In deel twee een jong festival dat het Hongaarse stadje Miskolc moet verrijken.

In New York geven studenten van het Carnegie Mellon University dit weekend wel heel bijzondere voorstellingen: bij divere bushaltes voeren ze korte stukjes opera uit, gebaseerd op alledaagse conservaties.

Kort nadat de Russische sopraan Marina Poplavskaya imponeerde als Violetta bij De Nederlandse Opera in Amsterdam heeft ze in dezelfde rol groot succes geoogst in Los Angeles. In een standaardproductie van Verdi’s La Traviata speelde en zong ze de sterren van de hemel, aldus de Los Angeles Times.

De Nationale Reisopera sluit haar seizoen af met de eerste opera van Jean Philippe Rameau, Hippolyte et Aricie. De Franse componist schreef het werk op 50-jarige leeftijd, waarna de hel losbrak in Parijs. Zo’n vaart zal het nu niet lopen, al is het ongebruikelijk repertoire.

Diana Damrau was al langere tijd een geheimtip. In de fonkelende schijnwereld gelden de regels van mooi, jong en snel, met de nadruk op het laatste, maar operasterren hebben tijd nodig om te rijpen. Nu is Damrau nog steeds mooi en jong, maar zij heeft haar tijd genomen en heeft rustig haar repertoire (en carrière) opgebouwd. Een prachtig soloalbum is het gevolg.

In de regelmatig terugkerende rubriek ‘Opera over de grens’ worden belangrijke premières die onlangs in internationale operahuizen plaatsvonden op een rijtje gezet. Deze keer L’Elisir d’Amore in Londen en La Cenerentola in Berlijn.

De zang was van uitstekend niveau, het orkest speelde puntig en fraai getimed en het flexibele decor was vermakelijk. Toch miste er iets aan de Falstaff van Opera Zuid. De echte humor bleef achterwege omdat Falstaff zelf te gepolijst was. Anders gezegd: waar was het zwijn?

Al sluiten de operahuizen bij het ontluiken van de zomer hun deuren, het gezang verstompt niet. In tal van steden in de wereld kan men zich laven aan grootse operafestivals. Als handreiking een serie met diverse operafestijnen in Europa. In deel één het gerenommeerde Festival d’Aix-en-Provence.

Ze worden misschien niet zo snel gezien als operalanden, maar de praktijk is anders dan je denkt. Soms misschien zelfs het tegenovergestelde. Neil van der Linden, specialist in muziek en theater in Arabische landen, zet het operaleven in enkele landen uit ‘de as van het kwaad’ op een rij. In het eerste deel van een tweeluik Iran.