Het Glyndebourne Festival zette vorig seizoen Dvořáks Rusalka op het toneel. Onlangs bracht het festival een opname van de productie uit op haar eigen label. Een geslaagde uitgave, met een hoofdrol voor het London Philharmonic Orchestra onder leiding van Jíří Bělohlávek.

Rusalka van Antonin Dvořák is een juweeltje onder de laatromantische sprookjesopera’s. Maar hoewel iedereen het prachtige ‘Maanlied’ kent, is de opera zelf veel minder populair dan het verdient.

Vorig jaar werd het werk opgevoerd in Glyndebourne en toen ook meteen live voor cd opgenomen. Men kan zich afvragen waarom er geen dvd van gemaakt is (de foto’s zien er prachtig uit), maar misschien is het ook maar beter zo. Want nu kunnen we ons geheel op de muzikale kant concentreren. En geloof me: zo’n prachtig orkestspel hebt u nog nooit gehoord. Al bij de ouverture ziet u wat er gebeurt, ondanks het gebrek aan beeld. U ziet het meer, omgeven door bossen, u ziet de dansende nimfen en de heldere maan.

De hoofdrol van de ongelukkige waternimf, wiens liefde voor de man haar fataal wordt, wordt gezongen door Ana María Martinéz. Zij combineert Slavisch, ietwat hysterisch vibrato met Latijnse passie. Minder romig dan we van een bepaalde zangeres zijn gewend, maar met veel meer gevoel en onverholen droefheid. Aan de ene kant nog de maagdelijke nimf, maar aan de andere kant al de liefhebbende vrouw van vlees en bloed.

Larissa Diadkova is een Ježibaba uit duizenden en Brandon Jovanovich een zeer mannelijke prins.