Twee kaskrakers schreef Georges Bizet: in 1863 Les pêcheurs de perles en tien jaar later Carmen. De Parelvissers krijgt doorgaans minder voorstellingen dan Carmen, maar Opera Vlaanderen biedt een kans het werk te zien. Op dus naar Antwerpen, waar Bizets smeltende melodieën verpakt zijn in een eigenzinnig bejaardenhuisdrama.

Opera Vlaanderen gaf zondagavond een even krachtige als prachtige presentatie van de eerste ‘echte’ opera van Philip Glass, Satyagraha. Het werk was voor het eerst scenisch te zien in België. Een uitdaging naar De Nationale Opera, dat het werk in 1980 in wereldpremière bracht, maar daarna nooit hernam.

Een dag eerder dan De Nationale Opera presenteerde Opera Vlaanderen haar visie op Mozarts La clemenza di Tito. In het Gentse operahuis ontrolde zich een onverwacht door en door klassiek kostuumdrama in de stijl van Napoleons Empire. Tito hoefde niet dood van regisseur Michael Hampe; hij glorieerde in de jubelzang aan het einde.

Het laatste seizoen van Aviel Cahn als intendant van Opera Vlaanderen draait om vergankelijkheid. Het operahuis reflecteert in 2018/2019 op wat voorbij is en richt de blik op de toekomst. Er zijn zeven operaproducties, waaronder een wereldpremière.

Donizetti’s onvoltooid gebleven Le duc d’Albe kreeg in 2012 een wereldpremière bij Opera Vlaanderen, waarbij een beroep was gedaan op Giorgio Battistelli om er een einde aan te breien. De kritieken waren gemengd, maar zeker niet negatief. Na het bijwonen van de reprise, die dinsdag 21 november van start ging, heb ik zelf wel zo mijn bedenkingen.