Hoe beluister je een cd-opname van een opera die geschreven is voor een zangeres, een actrice (beide vertolken dezelfde rol) en een videoscherm? Makkelijk is het niet. Maar dankzij de beeldende muziek is The woman who walked into doors van Kris Defoort toch spannend.

In de toelichting bij de cd-uitgave staat dat op het scherm, naast videobeelden, ook de namen van de personages verschijnen die de wereld van de hoofdpersoon bevolken. Plus de woorden die zij uitspreken.

Dat is dan wel in het boekje afgedrukt, maar je kan ze niet zien, net zo min als de bewegingen van de actrice en de zangeres. Ook de interactie, die zo belangrijk schijnt te zijn, wordt je ontnomen. Verwarrend? Ja, nogal.

Maar met het libretto in de hand kan je een heel eind meekomen. Zeker ook omdat de muziek zo beeldend is. En ook omdat de door Jacqueline Blom gesproken tekst zeer suggestief is en op een ingenieuze manier versmelt met de prachtige zang van Claron Mc Fadden.

Het libretto, over een aan alcohol verslaafde vrouw die jarenlang door haar man was mishandeld, volgt vrijwel letterlijk het gelijknamige verhaal van Roddy Doyle. Het verhaal is schrijnend, evenals de muziek. Voornamelijk ‘free jazz’-achtig, maar ook de Ierse folklore en de klassieke wereld zijn nergens ver weg.

Mede dankzij Dreamtime, Defoorts eigen jazzcombo, en het (klassieke) Prometheus Ensemble blijft het spannend, maar ik had het liever op dvd gezien.