Werkelijk huiveren bij een concertante opera, kan dat nog nu horrorfilms in 3D onze zenuwen afstompen? Willem Jeths’ The Tell-Tale Heart hield zich bij de NTR ZaterdagMatinee niet alleen staande naast Béla Bartóks Blauwbaard, maar ging een geraffineerde dialoog aan met de klassieker. Jaap van Zweden en een trio topzangers stonden garant voor hoogspanning.

Voor zijn bijdrage aan het Opera Forward Festival dook Pierre Audi vier eeuwen terug in de tijd. Ook repertoireverbreding geldt immers als vooruitgang. Met Christophe Rousset maakte hij een beurtelings turbulente en verstilde voorstelling van Stefano Landi’s obscure La morte d’Orfeo. Een bescheiden maar waardige laatste regie van de vertrekkende artistiek leider van De Nationale Opera.

Bij een semiscenische opera verwacht je geen auto op het podium. Toch was donderdag in De Doelen een vintage Fiatje het middelpunt van Haydns Lo Speziale. Een treffende keuze, even bescheiden en aandoenlijk als het werk zelf, dat met ontwapenende eenvoud voor de dag kwam.

Met Purcells King Arthur kun je alle kanten op. Terwijl de geslaagde voorstelling van BarokOpera Amsterdam nog rondtoert, bracht Vox Luminis zaterdag een semiscenische uitvoering in Utrecht; veel vitaler dan de concertante versie die het ensemble in 2015 deed. Een ware triomf van vreugdevol musiceren en inventief toneelspel.

“Lovely lads, dead and rotten.” Deze frase uit een lied van Arthur Somervell beschrijft in een notendop Christopher Maltmans hommage aan hen die sneuvelden in de Eerste Wereldoorlog. Samen met pianist Joseph Middleton pakte de bariton zijn publiek woensdag ferm bij de kladden voor een indringende luistertocht.