Op 9 juni vond in de Letse badplaats Jurmala de 42ste finale plaats van de Hans Gabor Belvedere Opera Competitie. De Zuid Koreaanse bariton Jungrae Noah Kim won de eerste prijs, met daaraan verbonden een bedrag van  €10.00,- gedoneerd door Dr. Vera Gregor ter herinnering aan  Kammersängerin Teresa Stich-Randall.

De tweede prijs,en €5.000,- gedoneerd dor Jan Meulendijks en Bart Schuil, ging naar tenor Daniel O’Hearn uit de Verenigde Staten en de derde prijs, toch ook nog goed voor €3.000,- gedoneerd door de Valentin en Anni Leitgeb Stichting, was ook voor een tenor, Matthew Cairns uit Canada die tevens de Internationale Media Prijs ter waarde van 2.000,- won (gedoneerd door Sabine & Johannes de Muinck Keizer).

Alle negen finalisten werden in hun aria’s begeleid door het Jurmala Festival Orkest onder de uitstekende leiding van Mārtiņš Ozoliņš, chef-dirigent van de Nationale Opera van Latvia in Riga.

Na 51 kwalificatie rondes waaraan ongeveer 800 zangers en zangeressen hadden deelgenomen, werden er 121 toegelaten tot de eerste finaleronde in Jurmala. 39 landen waren in de Letse badplaats vertegenwoordigd, waarbij Zuid-Korea maar liefst 20 kandidaten leverde. 52 deelnemers zongen in twee halve finales en uiteindelijk waren er dus negen finalisten.

De jury bij het Belveder concours is traditiegetrouw samengesteld uit werkgevers; opera- en castingsdirecteuren en enkele leiders van jonge artiesten studio’s. Voor de Nationale Opera Studio  in Amsterdam was Rosemary Joshua naar Jurmala afgereisd. Zij hoorde in de voorrondes een van ‘haar ‘eigen studioleden; ,de Oekraïense bariton Georgiy Derbas-Richter, die het tot de halve finale had geschopt. Helaas was hij verre van gezond en kon daardoor niet optimaal presteren, maar liet een heel goede indruk achter op de jury en het publiek. Ook in Jurmala was de Nederlandse sopraan Irene Hoogveld, die helaas de eerste ronde niet had overleefd, ondanks een goede vertolking van de aria’To this we’ve come’ uit The Consul, van Gian Carlo Menotti.

Finale

De finale in de goed gevulde Dzintari concertzaal werd geopend met een fris gespeelde ouverture van Le Nozze di Figaro door het Jurmaka Festival Orkest, waarna de Mexicaanse bas Daniel Noyola, een zeer aangename, maar niet uitzonderlijk goede vertolking van Leoporello’s ‘Catalogus aria’ gaf. Een prettige stem, een goede voordracht, maar geen opvallend timbre of exceptionele zanger, die echter ongetwijfeld een prima carrière zal hebben.

Als tweede trad de Oekraïense sopraan Teona Todua op met de aria van Micaela uit Carmen. Een niet onaangename sopraan die mogelijk beter tot haar recht zou komen in wat lichter repertoire. Haar ‘Stridono lassú’ uit Pagliacci was in de halve finale een iets betere keuze, maar ik denk dat ze als bijvoorbeeld Juliette of Marguerite beter op haar vocale plaats zal zijn. Dat ze in de Academy van de Opera Nationale De Paris een oplka heeft of had, zal haar zeker helpen met het verfijnen van haar Franse repertoire.

De latere winnaar, baritonJungrae Noah Kom had de sterfscène van Posa uit Don Carlos gekozen en zong met stijlgevoel, wat aan de klein kant, maar erg mooi stemmateriaal. Hij had een prettige toneelverschijning en zong doorleefd, met de juiste dosis aan sentiment. Hij fraseerde mooi, bracht voldoende dynamische verschillen aan en leek werkelijk te weten wat hij stond te zingen. Hij wist dat ook heel goed over te brengen op het publiek. Het is geen bariton waar je direct van omver valt, maar hij zal in geen enkele operaproductie misstaan in het juiste repertoire. Eerder in nog wat lichtere rollen dan meteen als Posa in Don Carlos. Dat heeft het management van de opera in Zürich al in 2018 ontdekt en daar is Jungrae Noah Kim sinds die tijd al regelmatig te horen.

De Amerikaanse tenor Daniel O’Hearn zong Rodolfo’s aria uit La Bohème, ‘Che gelida manina.’Hij heeft een goede, zekere en heldere tenorstem, met ‘italianianitá’, goede focus en een prettig soort metaal in zijn timbre. Mogelijk is in deze fase van zijn carrière zijn stem nog wat aan de lichte kant voor Rodolfo, maar zijn hoge C straalde en hij heeft iets ontwapenends. Als Duca in Rigoletto en als de Italiaanse tenor uit Der Rosenkavalier maakte hij op mij in de halve finale meer indruk, maar hij is een geheide aanwinst in het Franse en lichtere Italiaanse repertoire. Hij kreeg uiteindelijk de tweede prijs.

Publiekslieveling

Thando Zwane uit Swaziland beschikt over indrukwekkend, maar ruw stemmateriaal. Enkele jaren van fijn slijpen zouden hem goed doen, maar in deze finale was zijn aria Eri tu uit Un ballo in maschera te grof, met te weinig gevoel voor stijl en aan de overdreven sentimentele kant. Hij was duidelijk een publiekslieveling aan het applaus na de aria af te meten en hij zou dan ook de Publieksprijs in de wacht slepen.

Tenor Matthew Cairns uit Canada had in de halve finale veel indruk gemaakt met ‘Winterstürme’ uit Wagners Die Walküre. In de finale tapte hij een geheel ander vaatje met Don Jose’s aria ‘La fleur que tu m’avais jetée’ uit Carmen. Matthew heeft een indrukwekkende, goed geschoolde jong ‘heldische’ stem, met een prachtige hoogte en veel gevoel voor stijl. Hij was voor mij de beste verhalenverteller in deze finale en hij kreeg niet alleen de derde prijs, maar ook de prijs van de  Internationale Mediajury. Mijn collega’s en ik hadden hem voor de andere kandidaten, weliswaar niet zeker unaniem, maar toch overtuigend, op één geplaatst. Een grote stem die, een beetje gemakkelijk en voorspelbaar misschien aan zijn illustere landgenoot John Vickers doet denken, en evenals Vickers in staat is die stem terug te brengen tot mooi subtiel piano, zonder daarbij de kern van zijn stem te verliezen. Ik hoop hem vaak te horen in de nabije toekomst.

Te jong talent

Na hem kwam er een uitzonderlijk talent op de bühne. De pas 18-jarige Letse sopraan Etīna Saulīte zong een thuiswedstrijd. Haar stem is van uitzonderlijke potentie, maar zij heeft nog zeker enkele jaren nodig om te rijpen. De aria uit La Bohème ‘Si mi chiamano Mimí’ was echt te hoog gegrepen. De Letse is werkelijk een enorm talent, maar nog lang niet klaar om zich op dit niveau te presenteren. Ik snap de overwegingen om haar in de finale te laten zingen, maar het zou beter voor haar geweest zijn als ze zich over enkele jaren, na intense studie, als een werkelijk potentiële wereldtopper had kunnen presenteren. Nu hoor je een meisje dat in aanleg alles heeft, maar wat eenvoudigweg nog niet klaar is. Gelukkig won ze onder meer een aanmoedigingsprijs, de Jane Carty Memorial Prize, waarvoor ze bij Rosemary Joshua lessen kan gaan volgen.

Tenor Hwapyeong Gwon uit Zuid-Korea beschikt over een stem die vele mogelijkheden heeft. Pang, kleur, een goede hoogte, hij heeft het allemaal en met een goede coach, vooral als het om de uitspraak van het Frans gaat, zal hij in de toekomst een mooie Faust kunnen worden. Nu was de aria ‘Salut1 demeure chaste et pure’ het allemaal net niet en zeker de knallende Alfredo Kraus-achtige hoge C naar het slot toe op het woord ‘précense’ werd op een compleet verkeerde klinker (‘presiiinse’), maar heerlijk resonerend en zeker als een huis gezongen. Ik zal niet zeggen dat ik ooit maar één frase in goed Koreaans zal kunnen zingen dus ik heb sowieso enorm respect voor alle zangers uit Azië die in West Europees idioom zingen, maar Gwon kwam in deze finale, op dit niveau, echt tekort als het om de uitspraak ging. Dat neemt niet weg dat hij een zeer getalenteerde tenor is met grote mogelijkheden.

Als laatste in de finale zong de Duitse bas-bariton Artur Garbas de prettig gecoupeerde aria van Escamilio uit Carmen. Eindelijk een bariton die echt het hele stembereik van deze vaak onderschatte rol heeft. De stem is mooi van de laagste tot de hoogste regionen, hij heeft een sterke, zij het niet erg sexy toneeluitstraling die je van deze opera toreador toch wel verwacht, maar hij zong indrukwekkend, in vlekkeloos Frans, met veel gevoel voor de stijl, muzikaal erg zeker en in grote samenspraak met orkest en dirigent. Op zich allemaal verdiensten die hem in zijn huidige carrière al rijkelijk vruchten lijkt af te werken; hij is momenteel al regelmatig te horen in de Deutsche Oper Berlin in rollen als Figaro, Papageno en Masetto.

Al met al was het concours dat weer de moeite waard was, hoewel er velen met mij zich afvroegen of er echt geen betere vrouwen in de competitie waren geweest dan de twee kandidaten die de finale wel hadden gehaald. Ook de toekenning van prijzen aan kandidaten die niet in de finale te horen waren, roept bij velen wat vragen op. Als ze goed genoeg voor een van de engagementsprijzen, waarom staan ze dan niet in de finale? Een cynische collega opperde dat deze zangers met een finale plaats een hogere gage voor hun engagement zouden kunnen vragen dan als een halve- finalist.  Ik houd het er nog maar even op dat er vooral naar potentie is gekeken en dat de prijzen als aanmoedigingsprijzen moet worden gezien.

Hoe het ook zij, ook zonder extreme uitschieters naar boven enoch naar beneden, was het een goed concours, met een prettige finale, die vlot en duidelijk gepresenteerd werd door Intz Teteovkis van de Letse Radio. Talrijke deelnemers zullen via dit concours hun weg vinden naar theaters en cocertzalen over de hele wereld. Of er een echte superster geboren is in deze 42ste editie gaan we afwachten, maar als ik een gokker zou zijn, dan zette ik persoonlijk in op de derde prijs winnaar, Michael Cairns!

Voor alle prijswinnaars, de juryleden en meer kunt u terecht op de website van de Belvedere Competitie.

Verder kijken, lezen en luisteren

Van de finale in Jurmala zijn (nog) geen video’s beschikbaar, maar hier een kennismaking met de winnaar Jungrae Noah Kim die eerder dit jaar ook de eerste prijs won in de Nuits Lyriques.

Tweede prijswinnaar Daniel O’Hearn zingt ‘Che geldia manina’ in een studenten prodcutie in 2023

Winnaar van de derde prijs en de mediaprijs Matthew Cairns zingt ook operette: ‘Freunde das Leben ist Lebenswert!’

In 2023 won de Duitse sopraan Ann-Katrhin Niemczyk.