CD-recensies

Barenboim registreert Verdi’s requiem

Veel dramatischer kun je het niet krijgen. Daniel Barenboim lepelt het pathos van Verdi’s requiem tot op de bodem uit in deze nieuwe opname van Decca. Een operaorkest pur sang en vier van de grootste helden en heldinnen uit operaland voeren zijn visie met veel expressie uit.

Requiem Verdi BarenboimGiuseppe Verdi schreef zijn Messa da Requiem ter nagedachtenis aan de grote Italiaanse dichter en schrijver Alessandro Manzoni, die op 22 mei 1873 overleed. Met de zevendelige mis wilde Verdi een onvergankelijk muzikaal monument voor Manzoni creëren. En een monument werd het. Eentje met zulke imposante proporties dat het werk nog altijd zeer veel uitgevoerd en opgenomen wordt.

Daniel Barenboim heeft er een opname aan toegevoegd, samen met het koor en orkest van het Teatro alla Scala, de plaatst waar het requiem in 1874 zijn tweede uitvoering beleefde. Het concert werd in augustus vorig jaar live opgenomen en kwam eind september uit, als onderdeel van de Aangenaam Klassiek-campagne.

Barenboim heeft zich kennelijk laten inspireren door de operatempel waar hij het requiem uitvoerde, want zijn aanpak ademt één en al drama. Hij laat het koor regelmatig alle registers opentrekken, brengt veel contrasten in dynamiek en tempo aan en plaatst veel theatrale vertragingen en pauzes.

De maestro neemt sowieso de tijd voor zijn creatie. Hij is een paar minuten langzamer dan Antonio Pappano en Herbert von Karajan, al is hij altijd nog wel sneller dan Leonard Bernstein – om een paar fraaie opnamen te noemen.

In sommige delen haalt zijn langzame tempo mijns inziens wel de cadans uit de muziek, zoals in het Lacrimosa. In het Agnus Dei pakt het daarentegen wonderschoon uit. Een magnifieke proeve van muzikaal balanceren.

In het slotdeel, Libera me, versnelt Barenboim gelukkig, zodat het requiem een wervelende climax beleeft. De sopraan is smekend-dramatisch, het koor articuleert met vuur, het orkest balt langzaam zijn vuisten, heft ze omhoog en laat hemel en aarde schudden, om direct daarna in volstrekste rust en vrede neer te zijgen. Libera me, libera me.

De vier solopartijen worden vertolkt door artiesten die elk in hun stemvak tot de allergrootsten behoren. Al is de opstelling van vier sterren nog geen garantie voor succes, zo zullen diverse miljardairs uit de voetballerij bevestigen.

Sopraan Anja Harteros geeft een stijlvol optreden. In de eerste helft is ze subtiel, soms zelfs ingetogen. Tegen het einde laat ze zich gaan. Haar klank is aldoor weldadig.

Elīna Garanča mengt prachtig met Harteros en is solo het meest verrukkelijk om naar te luisteren. Vooral haar onberispelijke, hechte legato is onovertroffen. Dat gaat wel wat ten koste van de verstaanbaarheid, maar ze weet de teksten niettemin volop overtuigend over te brengen.

Jonas Kaufmann is niet mijn favoriete cast voor deze tenorpartij, moet ik constateren. Dat hij ‘world class’ is, is aan alles te horen, maar zijn robuuste zang – met hier en daar zelfs een ‘Puccini-snik’ – vind ik lang niet altijd passen bij het sacrale karakter van een requiem; de interpretatie van Barenboim ten spijt. Uitzondering is zijn beheerste, kalme zang in het ‘Quid sum miser’. Subliem!

René Pape is een betrouwbaar fundament. Hier en daar maakt ook hij wat dramatische uitstapjes, meer en minder overtuigend.

Barenboims uitvoering is ook op dvd en Blu-Ray verschenen. Ik zou zelf echter voor de cd gaan. Verdi’s requiem heeft geen plaatjes nodig, de muziek alleen zegt al genoeg. Zeker in deze dramatische interpretatie.

Bestel deze cd nu in onze webshop!

Vorig artikel

Metropolitan zendt De Neus uit in bioscoop

Volgend artikel

Jaroussky is virtuoos als Farinelli

De auteur

Jordi Kooiman

Jordi Kooiman

Jordi Kooiman is journalist en muziekliefhebber. Hij richtte in januari 2009 Place de l'Opera op en leidt sindsdien het magazine.

4Reacties

  1. Pascal
    21 oktober 2013 at 20:13

    Eindelijk! de opname die alle 10.000 vorigen overbodig maakt!

  2. theo laceulle
    25 oktober 2013 at 15:43

    Nou, dat lijkt me toch niet! Mijn favoriet is en blijft Solti op Decca met Sutherland, Horne, Pavarotti en Talvela, met de bijzondere Giulini met Schwarzkopf, Ludwig, Gedda en Ghiaurov en de oude Serafin met Caniglia, Stignani, Gigli en Pinza als geweldige tweeden.

  3. Joseph
    25 oktober 2013 at 16:45

    Verdi’s Requiem olv Barenboim op arte , dat was puur genieten. Mede door de zangers zag ik zelden of nooit een betere opvoering. Ik wacht op een eventuele DVD van die opvoering.
    Het werd een onvergetelijke avond op TV. Voorafgegaan door een doku over Verdi en achteraf de opera ‘Nabucco’.

  4. Anna K
    26 oktober 2013 at 06:44

    Voor mij Abbado met Ricciarelli, Verett, Domingo en Ghiaurov! En dan de oude Toscanini en Bernstein met Caballe! En Cantelli live met o.a. Richard Tucker….
    Er zijn zo veel prachtige uitvoeringen op de markt!