Wil je de wereld even vergeten, dan moet je bij Christian Thielemann en Renée Fleming zijn. Op een nieuwe dvd van Opus Arte haalt de maestro het beste uit Bruckners zevende en geeft de sopraan onweerstaanbare interpretaties van liederen van Wolf en Strauss.

De zevende was samen met de vierde Bruckners meest succesvolle symfonie – al tijdens zijn leven. Dat dat nog steeds zo is, ligt volgens mij (beslist geen ‘Bruckneriaan’) aan het aangrijpende Adagio, waarin Bruckner vier tuba’s introduceert die rechtstreeks uit Wagners Ring lijken te zijn gewandeld. Hiermee wilde Bruckner een soort statement maken en zijn idool eren, wiens naderende dood hij voorvoelde.

Het is dan ook geen wonder dat er zo veel, echt goede, opnamen van het werk bestaan. Noem maar op: Haitink, Klemperer, Horenstein…

Zelf heb ik altijd een enorme zwak voor Carlo Maria Giulini met het Stuttgart Radio Symphony Orchestra gehad (Hänssler Classic). En ook Barenboim kon mij meer dan bekoren. Maar geen van deze opnamen heeft mij zo de wereld laten vergeten als deze nieuwe, gedirigeerd door Christian Thielemann.

Is dit dan de beste uitvoering van de zevende van Bruckner die er is? Dat weet ik niet. Maar het doet iets met mij. Het voelt alsof de muziek rechtstreeks mijn hart inwandelt en daar al mijn emoties in beslag neemt.

Dat Renée Fleming even daarvoor zowat de allermooiste versie van ‘Kennst du das land’, één van de Mignon-liederen van Hugo Wolf zingt is wellicht ook niet zonder invloed.

Flemings interpretatie ontroert mij zeer diep, meer nog dan mijn favorieten tot dan toe: Evelyn Lear en Edda Moser. Zo veel wanhoop en verdriet, zo veel verlangen en dan ook nog eens zo mooi gezongen. Zo hoort dat, denk ik dan. Zo en niet anders.

Ook haar ‘Befreit’ van Strauss behoort tot de beste interpretaties van dat lied. Prachtig.

Een voorproefje, maar dan zonder beeld:

Dit is een dvd om te hebben!